ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ;

Του Δημήτρη Πεφάνη

Η όλη κουβέντα που άνοιξε μετά τις δηλώσεις Ανδρεάδη περί ελλείψεως εργαζομένων στον τουρισμό, παρά τις «υψηλές» αμοιβές, έφερε στο νου μου μια κουβέντα που είχα κάνει με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης αλυσίδας ξενοδοχείων στη Σαντορίνη.

Μου έλεγε λοιπόν, ότι το πρόβλημα ξεκινάει από την έλλειψη έμπειρων στελεχών, καθώς υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες για κάποιον που θέλει να κάνει καριέρα στον κλάδο στην Ελλάδα. Ο βασικός λόγος είναι η περιορισμένη σεζόν: Ένα έμπειρο στέλεχος, με καλές σπουδές και προοπτικές καριέρας δεν θέλει για κανέναν λόγο να δουλέψει 6 ή 7 μήνες σεζόν.

Αφενός γιατί οι συνολικές ετήσιες αποδοχές του είναι αναλογικά πολύ χαμηλότερες και αφετέρου γιατί δεν είναι στη φύση και στην ιδιοσυγκρασία του να μένει άπραγο 4, 5 ή 6 μήνες το χρόνο.

Και οι αλυσίδες που μπορούν να προσφέρουν προοπτικές 12μηνης εργασίας στην Ελλάδα σε ένα ικανοποιητικό αριθμό στελεχών τους είναι αρκετά περιορισμένες.

Γεγονός που με τη σειρά του «ψαλιδίζει» τις προοπτικές εξέλιξης, καθώς οι ευκαιρίες σταθερής απασχόλησης με καλούς μισθούς είναι στην πραγματικότητα ελάχιστες.

Έτσι, έχουμε το φαινόμενο οι καλοί επαγγελματίες και τα έμπειρα στελέχη να επιλέγουν να δουλέψουν στο εξωτερικό, όπου οι προοπτικές σταθερής, 12μηνης εργασίας και καριέρας είναι πολύ αυξημένες. Αποτέλεσμα του άτυπου αυτού “brain drain” είναι η δεξαμενή στελεχών στην Ελλάδα να μειώνεται και να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος συνολικά χαμηλών αμοιβών και προοπτικών και αντίστοιχα έλλειψης έμπειρων στελεχών.

Φαύλος κύκλος που νομοτελειακά κατεβαίνει στην πυραμίδα, καθώς αντίστοιχα οι προοπτικές για εκείνους που δουλεύουν σεζόν είναι περιορισμένες, τα συνολικά έσοδα σε 12μηνη βάση χαμηλά (ακόμα και αν κατά τη διάρκεια της σεζόν αμείβονται καλύτερα από το μέσο όρο), και οι ευκαιρίες σταθερής καριέρας ελάχιστες.

Με αποτέλεσμα, όντως να παρουσιάζεται έλλειψη εργαζομένων σε συγκεκριμένες τουριστικές θέσεις.

Όταν ρώτησα το στέλεχος πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, μου έδωσε την εξής απάντηση: Πρέπει να αλλάξουμε το τουριστικό προϊόν μας, ώστε να επιμηκύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τη σεζόν και να δώσουμε σταθερές ευκαιρίες απασχόλησης.

Αν ένα ξενοδοχείο μένει ανοικτό τουλάχιστον 8 μήνες, από το Μάρτιο έως και τον Οκτώβριο, μαζί με τις προετοιμασίες μπορεί όντως να προσφέρει 12μηνη απασχόληση στα στελέχη του. Και, εφόσον το κάνει, μπορεί να διαπραγματευθεί και καλύτερο πακέτο αποδοχών, με αποτέλεσμα τα συνολικά του κόστη να μην εκτινάσσονται. Άρα, θα έχει σταθερή ομάδα εργαζομένων που αναγνωρίζουν τις προοπτικές και θα μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους.

Η λογική αυτή ισχύει και στα υπόλοιπα πόστα, προσελκύοντας εργαζομένους από μια πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή και όχι μόνο ανάμεσα από αυτούς που θέλουν/αρκούνται να δουλέψουν για 5-6 μήνες το χρόνο.

Με άλλα λόγια, η κουβέντα είναι αρκετά βαθύτερη και αφορά συνολικά το εγχώριο τουριστικό προϊόν. Το οποίο -αν θέλει να παραμείνει ανταγωνιστικό στην τρέχουσα συγκυρία- οφείλει να αναβαθμιστεί σε επίπεδο υποδομών, επενδύσεων και λειτουργίας.

Αν τα καταφέρει, θα προσελκύσει και τουρίστες υψηλότερου εισοδήματος, που θα φέρουν περισσότερα έσοδα στις επιχειρήσεις. Οι οποίες -με τη σειρά τους- θα μπορούν να προσφέρουν πιο σταθερές συνθήκες εργασίας και συνολικά καλύτερες αμοιβές σε 12μηνη βάση. Και τότε, είναι πολύ πιο πιθανό να υπάρξουν και αρκετοί υποψήφιοι εργαζόμενοι.

Αναδημοσίευση από cnn.gr