Η ΣΑΡΑ ΚΑΙ Η ΜΑΡΑ...
Του Χρήστου Χωμενίδη Θα αποχαιρετ ήσουμε το 2016 με το καλύτερο άρθρο που διαβάσαμε τη χρονιά που φεύγει. Ένα άρθρο που περιγρ άφει με τον πλέον γλαφ υρό τρόπο την κατ ά σταση που επικρατεί στην Ελλάδα α πό την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. " Τη μία -ας τη λέμε Σάρα- την είχα πρωτοσυναντήσει στα μέσα των ’90ς σε ένα πάρτι στους Αμπελόκηπους, από εκείνα που τα θεωρούσαμε οργιαστικά αφού το πάτωμα στο σαλόνι κολλούσε από τη χυμένη μπύρα, οι καλεσμένοι -και οι ακάλεστοι- κάπνιζαν στο μπαλκόνι κάθε λογής τσιγάρα ενώ στα πέντε τετραγωνικά του μπάνιου ασυγκράτητα ζευγάρια ζευγάρωναν, ξεχαρβαλώνοντας με την πίεση των κορμιών τους τον νιπτήρα. Η Σάρα είχε μόλις επιστρέψει από σπουδές στο Παρίσι κι έτσι μελαχρινή, αεράτη και ελευθεριάζουσα καθώς ήταν, έστρεφε πάνω της τα βλέμματα ανδρών και γυναικών.