Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

ANTIGOLD "ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ": ΕΙΧΑΝ ΣΤΗΣΕΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ??? #SKOURIES


Ένα πολύ σοβαρό θέμα όπως είναι η αυθαίρετη δόμηση σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελληνικής επικράτειας οι antigold τρολάδες του #skouries επιχείρησαν να το κατεβάσουν στο επιδαπέδιο επίπεδο τους.

Επειδή όμως με τις τρολιές τους δεν γράφονται αλήθειες, θα υπενθυμίσουμε στο αναγνωστικό κοινό μια ακόμη μεγάλη αλήθεια για όλους αυτούς τους δήθεν οικολόγους της ακόμη πιο δήθεν εναλλακτικής ανάπτυξης, που δεν είναι άλλη από την αυθαίρετη δόμηση οικιών και οικίσκων μέσα σε δασικές εκτάσεις, που μέσα από "κατάλληλες συνθήκες" και εν ευθετώ χρόνω, μετατρέπονται σε... άρτιες και οικοδομήσιμες εκτάσεις.

Μια... εναλλακτική οικιστική μονάδα ενδεικτική της "αναπτυξιακής" φιλοσοφίας τους ήταν αυτή που έκαναν μέσα στο δάσος των Σκουριών το 2009. Είναι ο οικίσκος που βλέπετε στην φωτογραφία της ανάρτησης μας, έμφορτος όλων των "αρετών" που επικρατούν στην σύγχρονη πρακτική του νεοέλληνα οικοπεδοφάγου, καθώς για να το υλοποιήσουν το αυθαίρετο τους:
  • Προχώρησαν στην παράνομη κατάληψη χώρου, χωρίς να λάβουν άδεια από κάποια αρμόδια αρχή.
  • Έκοψαν δεκάδες δέντρα χωρίς να ζητήσουν άδεια από το δασαρχείο.
  • Προχώρησαν στην κατασκευή του οικίσκου χωρίς να πάρουν άδεια από την πολεοδομία.
  • Επί 3 χρόνια, μέρα νύχτα ασυδοτούσαν στο όνομα της φύσης, χωρίς να ελέγχονται από καμία υπηρεσία.
  • Από εκείνα τα χρόνια βασικό "αίτημα" τους είναι ο αποχαρακτηρισμός 317.000 μεταλλευτικών στρεμμάτων που ανήκουν στην ιδιοκτησία των Μεταλλείων Κασσάνδρας για να μετατραπούν βεβαίως σε άρτια και οικοδομήσιμα. Τυχαίο; 
  • Όταν ήρθε η στιγμή να αποχωρήσουν από το σημείο που παρανόμως κατέλαβαν για να αρχίσουν οι εργασίες κατασκευή του εργοταξίου των Σκουριών υποδέχθηκαν τους εργαζόμενους με πέτρες και καδρόνια!
Μετά απ' όλα αυτά οι πιο πιστοί υπερασπιστές της παρανομίας και της οποιαδήποτε αυθαιρεσίας παριστάνουν τους "αγγέλους της νομιμότητας", όταν επί 3 χρόνια έκαναν στον οικίσκο ότι ήθελαν, χωρίς να τους ελέγξει καμία δημόσια υπηρεσία.

Στις 20 Μαρτίου 2012 αυτός ο παράνομος οικίσκος έπαψε να υφίσταται.

Δυστυχώς, είχε προηγηθεί συμπλοκή μεταξύ antigold και εργαζομένων, όταν οι πρώτοι από μέρες είχαν συγκεντρωθεί στο "φυλάκιο", όπως το ονόμαζαν, για να κάνουν μπλόκο σε όσους εργαζόμενους πήγαιναν για να λάβουν μέρος στις πρόδρομες κατασκευαστικές εργασίες του εργοταξίου.

Το πλέον δυσάρεστο είναι ότι οι πολέμιοι της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην ΒΑ Χαλκιδική έδειχναν έτοιμοι από καιρό γι' αυτή την συμπλοκή, καθώς ανέμεναν τους εργαζόμενους εξοπλισμένοι με πέτρες και καδρόνια, όπως αναφέραμε και παραπάνω. Μια κατάσταση που δεν περίμενε κανείς εκτός από εκείνους που την υποδαύλιζαν με συνέπεια το προηγούμενο διάστημα.

Από την συμπλοκή τραυματίστηκαν άλλοι 3 εργαζόμενοι και ένας antigold ακτιβιστής. Τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές δεν πρέπει να ξαναζήσουμε ούτε στην Χαλκιδική, ούτε πουθενά.

Θα πρέπει βέβαια η πολιτεία να παίξει τον ρόλο της και να βάλει στην θέση τους όλους αυτούς που ανά την επικράτεια παριστάνουν τους "σωτήρες", τους "φωτεινούς παντογνώστες" και υπάγονται μέσα σε ΜΚΟ σύνολα και άλλου τέτοιου τύπου οργανώσεις. 

Επί της ουσίας; Δεν έχουν καμία σχέση και γνώση επί του αντικειμένου που συζητούν και αυτοαναγορεύονται ως "ειδήμονες", υποκαθιστώντας αυθαίρετα δομές και υπηρεσίες της πολιτείας. 

Και στην περίπτωση μας γιατί να μην το κάνουν, όταν επί 3 χρόνια κατάφεραν να χτίσουν αυθαίρετο μέσα στο δάσος, χωρίς η πολιτεία να τους ζητήσει το λογαριασμό;

Τελικά, αυτό που καταφέρνουν κυρίως, γιατί αυτή είναι η βασική επιδίωξη τους, είναι να προκαλούν διχασμό και ένταση μέσα στις τοπικές κοινωνίες, με κατάληξη εικόνες και στιγμές σαν αυτή που αποτυπώθηκε στην φωτογραφία που κλείνει την σημερινή ανάρτηση μας και είναι από εκείνη την ημέρα. 20/03/2012. Μακάρι το παρελθόν να μας έχει διδάξει για να μην ξαναζήσουμε τέτοια γεγονότα στο παρόν και στο μέλλον.



1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το σπίτι της χαράς δεν ήταν μόνο αυθαίρετο. Έκρυβε και ένα κάρο παρανομίες που έκαναν εκεί μέσα οι γιαλαντζί οικολόγοι και οι όποιες δεν βγήκαν ποτέ στο φως χάρη στην καλή καρδιά των εργαζομένων επειδή στην αντίπερα όχθη ήταν αδέρφια, ξαδέρφια και φίλοι.
Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί.Αντε να μην τρελαθούμε στο τέλος!