Πρωτοβουλία Πολιτών Δήμου Αριστοτέλη

Στα «χαρτιά» εδώ και 11 χρόνια παραμένει η εθνική στρατηγική για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή σειρά μακροχρόνιων εμποδίων βάζουν φρένο στην ανάπτυξη των μεταλλευτικών βιομηχανιών. Τα παραπάνω υπογράμμισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Αθανάσιος Κεφάλας στη διάρκεια ενημερωτικής συνάντησης με τους δημοσιογράφους. Ο κ. Κεφάλας απαντώντας σε σχετική ερώτηση τόνισε πως η Ελλάδα είναι πλούσια σε κρίσιμα μέταλλα και ορυκτά για την πράσινη ενεργειακή μετάβαση όχι μόνο της χώρας αλλά και όλης της Ευρώπης.

Του Δρα. Νικ. Αρβανιτίδη, Οικονομικού Γεωλόγου, Συντονιστή Ευρωπαϊκών Θεμάτων Ορυκτών Πρώτων Υλών, Γεωλογικής Έρευνας της Σουηδίας Μοντέλα αυτοί, τους κλιματολόγους εννοώ, μοντέλα και εμείς οι οικονομικοί γεωλόγοι. Ούτε εμείς πιστεύουμε απόλυτα στα δικά τους αλλά όπως φαίνεται, ούτε αυτοί στα δικά μας.  Άλλο τώρα αν αυτό δεν έχει κάποια πρακτική σημασία αφού τελικά αυτοί που αποφασίζουν, οι κυβερνήσεις δηλαδή, δέχονται στην πλειοψηφία τους την παρουσία της κλιματικής αλλαγής την οποία μάλιστα θέλουν να σταματήσουν (με το γνωστό σύνθημα Stop Climate Change), στη βάση κυρίως ανανεώσημων πηγών ή ήπιων μορφών ενέργειας.

Του Σωτήρη Καμενόπουλου Πρόσφατα οι κάτοικοι της Τήνου ξεσηκώθηκαν ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νησί τους. Η περίπτωση της Τήνου δεν είναι μοναδική. Παρόμοια γεγονότα είχαν συμβεί στο Ρέθυμνο. Τα ίδια συμβαίνουν στη Γαλλία και στη Γερμανία. Στη Γερμανία μάλιστα οι εγκαταστάσεις των ανεμογεννητριών αναφέρονται περιπαικτικά σαν "σιδερένια δάση", καθώς η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών συνδέεται με την αποψίλωση δασών. Οι κάτοικοι των περιοχών οι οποίες έχουν επιλεγεί για εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) έχουν δικαίωμα να διαδηλώσουν και να αντιδράσουν εάν διαφωνούν με τις προσπάθειες επιβολής αποφάσεων οι οποίες αφορούν τις ζωές τους.  Υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που καταδεικνύουν την οπτική όχληση και πιθανούς κινδύνους της ανθρώπινης υγείας από την ύπαρξη ανεμογεννητριών σε μία περιοχή όπως και κινδύνους για τα πουλιά. Ταυτόχρονα, οι κάτοικοι εκφράζουν φόβους για πιθανή μείωση της οικονομικής αξίας των περιουσιών τους.

Ο κλάδος εξόρυξης και μετάλλων ανακάμπτει μετά από μια από τις πιο δύσκολες περιόδους γι’ αυτόν εδώ και δεκαετίες. Η αστάθεια των αγορών και η κάμψη των τιμών των βασικών προϊόντων δημιούργησαν μια νέα κανονικότητα, όπου οι περικοπές κόστους, η αυτοματοποίηση και η λειτουργική αποδοτικότητα είναι ζωτικής σημασίας. Εν τω μεταξύ, κλαδικά ζητήματα που σχετίζονται με τη ρύθμιση, τον γεωπολιτικό κίνδυνο, τα νομικά όρια στη χρήση φυσικών πόρων, τον ακτιβισμό των μετόχων και τον δημόσιο έλεγχο έχουν δημιουργήσει πρόσθετες προκλήσεις. 

Του Dr. Σωτήρη Καμενόπουλου Έχω έναν λογαριασμό της ΔΕΗ μπροστά μου και τον κοιτάζω με δέος (δείτε τη σχετική Εικόνα 1).  Το Συνολικό Ποσό Πληρωμής είναι 319 ευρώ . Εκ των οποίων: Το κόστος για τη ΔΕΗ (δηλαδή το καθαρό κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώθηκε) είναι 178,25 ευρώ . Το κόστος ΕΤΜΕΑΡ (δηλαδή για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) είναι 151,53ευρώ . Δηλαδή το συνολικό ποσό που πλήρωσε ο συγκεκριμένος καταναλωτής για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποτελεί το 47,5% του συνολικού ποσού ! Τα μισά χρήματα που πληρώνουμε για να φωτίσουμε τα σπίτια μας, για να μαγειρέψουμε, για να ζεσταθούμε αφορούν τις επιδοτήσεις για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τα ποσά αυτά δεν είναι καθόλου μικρά: όταν αθροιστούν στο σύνολο των ελληνικών νοικοκυριών τότε το συνολικό ποσό είναι ιλιγγιώδες.

*Ακολουθεί σχόλιο του blog Η Γερμανία είναι μία από τις χώρες που πρωτοπορούν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παγκοσμίως. Η χώρα, όμως, που έλαβε τη στρατηγική απόφαση να αποδεσμευτεί από την πυρηνική ενέργεια, εξαρτάται ακόμα σε μεγάλο βαθμό από την εξόρυξη άνθρακα για την κάλυψη των τεράστιων ενεργειακών αναγκών της.  Η Ανγκελα Μέρκελ πήρε τη γενναία απόφαση να αποδεσμευτεί η χώρα της από την πυρηνική ενέργεια το 2011, έπειτα και από την πίεση της κοινής γνώμης που είχε σοκαριστεί από τις δραματικές επιπτώσεις του πυρηνικού δυστυχήματος στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία. Ήδη οκτώ από τις συνολικά 17 πυρηνικές μονάδες της χώρας έχουν κλείσει, ωστόσο αυτό το γεγονός είχε ως συνέπεια να αυξηθεί δραματικά η χρήση του λιγνίτη, σε επίπεδα μάλιστα του 1990.