NEW YORK TIMES: ΤΙ ΠΕΤΥΧΕ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ

Σε κανονικές συνθήκες, η αποτυχία των ηγετών των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων στον κόσμο να συμφωνήσουν στον τερματισμό μιας βάναυσης, τριετούς σύγκρουσης στην καρδιά της Ευρώπης θα μπορούσε να αποτελεί αιτία απόγνωσης. 

Όμως, για τους Ουκρανούς και τους Ευρωπαίους, η πρώτη εικόνα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον Πρόεδρο Τραμπ και τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν περιείχε και μια δόση ανακούφισης, γράφει ανάλυση των New York Times.

Όσο απελπισμένοι κι αν είναι να τερματίσουν τον θάνατο και την καταστροφή, ο βαθύτερος φόβος τους ήταν ότι ο κ. Τραμπ θα υποχωρούσε στις εδαφικές απαιτήσεις του Ρώσου προέδρου και θα ανάγκαζε τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε μια επώδυνη επιλογή: είτε να παραδώσει πάνω από το 20% της χώρας του, είτε να απορρίψει μια ειρηνευτική συμφωνία που διαπραγματεύτηκε ο Τραμπ.

Ο κ. Ζελένσκι ίσως χρειαστεί τελικά να κάνει αυτήν την επιλογή. Αλλά ο κ. Τραμπ αναχώρησε από την Αλάσκα, νωρίτερα απ’ ό,τι είχε προγραμματιστεί, χωρίς να έχει πετύχει το πιο βασικό πρώτο βήμα: μια προσωρινή κατάπαυση πυρός που θα επέτρεπε τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Ήταν ακριβώς το αποτέλεσμα, είπε νωρίτερα την Παρασκευή στους δημοσιογράφους, με το οποίο δεν θα ήταν «ευχαριστημένος».

Καθώς ο κ. Πούτιν και ο κ. Τραμπ επιβιβάζονταν στα αεροπλάνα τους και πέταγαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, δεν ήταν σαφές αν προσπαθούσαν να ωραιοποιήσουν μια αποτυχία ή απλώς ήταν επιφυλακτικοί για κάποιο είδος συμφωνίας ως προς το επόμενο βήμα. 

Ο κ. Πούτιν επέμεινε ότι «προχωρώντας σε αυτό το μονοπάτι μπορούμε να φτάσουμε — και όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο — στον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία». Όμως δεν ανέλυσε το μονοπάτι.

Ο κ. Τραμπ δεν ήταν πιο συγκεκριμένος. Είπε σε συνέντευξη μετά, στο Fox News, ότι τώρα η ευθύνη πέφτει στον κ. Ζελένσκι να εξασφαλίσει μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.

Αλλά ακόμη κι αν ο κ. Τραμπ δεν παραχώρησε τίποτα σχετικά με ουκρανικό έδαφος, άφησε σίγουρα τον κ. Ζελένσκι ανήσυχο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τον Ρώσο ηγέτη. Ο κ. Τραμπ μίλησε με ενθουσιασμό για τον κ. Πούτιν, τον αποκαλούσε «Βλαντίμιρ».

Ο κ. Τραμπ είπε ότι ο ίδιος και ο κ. Πούτιν «δεν φτάσαμε εκεί» αλλά προσπάθησε να παρουσιάσει τη συζήτησή τους ως άλλο ένα βήμα στη διαδικασία και μίλησε για μια επόμενη συνάντηση — με τον κ. Πούτιν να προτείνει στον κ. Τραμπ να έρθει στη Μόσχα. 

Όμως το γεγονός ότι οι δύο άνδρες δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτούν ούτε μία ερώτηση από τους δημοσιογράφους — κάτι σπάνιο για τον λαλίστατο κ. Τραμπ, που συνήθως ανυπομονεί να περιγράψει τη νέα του συμφωνία ή «σχεδόν συμφωνία»— κατέστησε σαφές ότι δεν υπήρχε και πολλά να πουν, τουλάχιστον προς το παρόν.

Δημόσια, δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο φιλικό το κλίμα. «Η συνάντηση ήταν ένα 10 με την έννοια ότι τα πήγαμε εξαιρετικά καλά μεταξύ μας», είπε ο κ. Τραμπ στον κ. Χάνιτι μετά, αλλάζοντας το κριτήριο από το αν πέτυχε κατάπαυση του πυρός στο αν αναθέρμανε τις σχέσεις με ένα έθνος που έχει απομονωθεί από τη Δύση μετά την εισβολή στην Ουκρανία, και καλλιέργησε μια προσωπική σχέση που συχνά φαίνεται να τη βλέπει ως φιλία.

Στη συνέχεια, μεγαλοποίησε τη θέση της Ρωσίας στην παγκόσμια ιεραρχία. «Είμαστε Νο 1 και αυτοί είναι Νο 2 στον κόσμο», είπε, μια άποψη που θα αμφισβητούσε η κινεζική ηγεσία μαζί με τους περισσότερους οικονομολόγους και παγκόσμιους στρατηγιστές.

Απούσα ήταν οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση για δευτερογενείς κυρώσεις σε χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο. Εξαφανισμένα τα χρονοδιαγράμματα που είχε θέσει παλαιότερα ο κ. Τραμπ — συμπεριλαμβανομένου ενός που έληξε την περασμένη εβδομάδα — για να εισέλθει η Ρωσία σε μια μόνιμη κατάπαυση πυρός. Με χαμόγελα, χειραψίες και μια κατ’ ιδίαν συνάντηση, ο κ. Πούτιν είχε σβήσει την ομιλία του κ. Τραμπ περί «σοβαρών συνεπειών» αν η συνάντηση έληγε χωρίς παύση των εχθροπραξιών.

Μπορεί να περάσουν ημέρες πριν υπάρξει είδηση για το αν επιτεύχθηκαν — και ποιες — κινήσεις προς κάποια συμφωνία. Ο κ. Τραμπ είπε ότι θα ενημερώσει τους Ευρωπαίους συμμάχους και τον κ. Ζελένσκι.

Αλλά στο μεταξύ, ο κ. Πούτιν έχει πετύχει έναν μεγάλο πολεμικό του στόχο: έχει ξεφύγει από το πλαίσιο του απομονωμένου αυταρχικού ηγέτη υπό κυρώσεις, και έγινε δεκτός από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ως ειρηνοποιός. Κέρδισε χρόνο. Εξουδετέρωσε όλη εκείνη τη συζήτηση για κυρώσεις στον πετρελαϊκό του τομέα. Και δεν έδωσε τίποτα.

Δεν είναι σαφές πόσο θα κρατήσει αυτό. Αλλά ήταν εντυπωσιακή διπλωματία για λιγότερο από τέσσερις ώρες σε αμερικανικό έδαφος, καταλήγει η ανάλυση.

Πηγή: euro2day.gr