ΑΓΩΓΟΣ EAST MED: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΡΑΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ? ΟΧΙ... ΤΟ ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΙΤ

Του Δρ. Σωτήρη Καμενόπουλου*

Εδώ και πάρα πολύ καιρό έχει αναπτυχθεί το επιχείρημα ότι ο αγωγός φυσικού αερίου East Med ο οποίος θα ενώνει το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και την Ιταλία είναι ένα πανάκριβο, φαραωνικού τύπου έργο.

Αυτό το επιχείρημα διατρέχει εδώ και πολύ καιρό (άνω των δύο ετών) σε διάφορες Ελληνικές ιστοσελίδες και συστημικά ΜΜΕ εντός και εκτός Ελλάδας, [1].

• Ο αγωγός East Med θα έχει μήκος περίπου 1200 μίλια. Το κόστος του είχε εκτιμηθεί περίπου στα 7 δισεκατομμύρια δολάρια, [2].

• Στις 1 Δεκεμβρίου 2019 (πολύ πρόσφατα δηλαδή) ανακοινώθηκε η συμφωνία έναρξης ενός έργου μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας. Πρόκειται για τον αγωγό «Power of Siberia» ο οποίος θα μεταφέρει Ρωσικό φυσικό αέριο στην Κίνα, [3]. Ο αγωγός Power of Siberia θα έχει μήκος 1800 μίλια και το κόστος του εκτιμάται στα 55 δισεκατομμύρια δολάρια.

Δηλαδή, το κόστος του Power of Siberia θα είναι 7,85 φορές πιο υψηλό από το κόστος του East Med (ή 685.7% πιο υψηλό).

• Το κόστος ανά μίλι του East Med θα είναι περίπου 5,8 εκατομμύρια δολάρια.
• Το κόστος ανά μίλι του Power of Siberia θα είναι περίπου 27,7 εκατομμύρια δολάρια.

Δηλαδή το κόστος κατασκευής του Power of Siberia ανά μίλι είναι 4,7 φορές πιο υψηλό από το αντίστοιχο του East Med (ή 377,5% πιο υψηλό).

Οι παραπάνω συγκριτικές πληροφορίες δίνονται συνοπτικά στον Πίνακα 1.

 Πίνακας 1. Σύγκριση κόστους μεταξύ των αγωγών East Med και Power of Siberia

Δεν μπορεί να αναρωτηθεί κανείς ποια θα είναι η άποψη από εδώ και στο εξής όσων προσπαθούν εδώ και πάρα πολύ καιρό να πείσουν την κοινή γνώμη σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Ιταλία ότι ο αγωγός East Med έχει υψηλό κόστος. Εάν ο αγωγός East Med έχει υψηλό κόστος, τότε τι να πει κανείς για τον αγωγό Power of Siberia που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο;

• Για όλες τις απόψεις, εντός και εκτός Ελλάδας, οι οποίες θεωρούσαν τον αγωγό East Med ως ασύμφορο, υψηλού κόστους φαραωνικό έργο, υπάρχoυν δύο αγγλικές αργκό λέξεις οι οποίες χαρακτηρίζουν ίσως ξεκάθαρα τη θέση στην οποία έχουν πλέον βρεθεί: Busted ή αλλιώς Gotcha…

Σημείωση: αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατό το Κράτος του Ισραήλ να τα έχει βρει με Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τρεις κατεξοχήν μουσουλμανικές χώρες, ενώ η Τουρκία να μη μπορεί να τα βρει όχι μόνο με την Ελλάδα αλλά και με τις τρεις προαναφερόμενες μουσουλμανικές χώρες;

Η απάντηση κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει το μαξιμαλιστικό νεο-οθωμανικό σενάριο στο παίγνιο της Ανατολικής Μεσογείου και να μετατραπεί σε «Δικτάτορα ενός Εκφυλισμένου Παίγνιου», [4]. 

Η Τουρκία προσπαθεί να καταστεί ο ηγεμόνας της Μεσογείου. Αναρωτιέται επίσης κανείς, η Αίγυπτος των σημερινών 100 εκατομμυρίων κατοίκων (και των 150+ εκατ. κατοίκων το 2050) δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει παρόμοιο ρόλο;

Κι όμως, η Αίγυπτος σέβεται το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Η Τουρκία όχι. Μέχρι σήμερα, η Τουρκία ποτέ δεν είχε απευθείας στρατιωτικό μέτωπο απέναντι από την Ευρώπη, καθώς η Ελλάδα, γεωγραφικά σκεπτόμενοι, λειτουργούσε ως μαξιλάρι ασφαλείας μεταξύ Ευρώπης-Τουρκίας. 

Εάν ο Ερντογάν αφεθεί να αποκτήσει στρατιωτική μόνιμη παρουσία στη Λιβύη τότε θα είναι η πρώτη φορά κατά την οποία η Τουρκία θα αποκτήσει στρατιωτικό μέτωπο απέναντι-αντικρυστά από το νότιο υπογάστριο της Ευρώπης.

Ας το έχουν αυτό υπόψιν τους οι Ευρωπαίοι κοιτώντας την Εικόνα 1 η οποία περιγράφει το τόξο περικύκλωσης της Μεσογείου το οποίο προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ο Ερντογάν.

Εικόνα 1. Το τόξο περικύκλωσης της Μεσογείου που ονειρεύεται ο Ερντογάν με μέτωπο στο νότιο υπογάστριο της Ευρώπης

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. https://www.kathimerini.gr/905325/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/agwgos-eastmed-akomh-mia-farawnikh-fantasiwsh-ths-ee
2. https://www.timesofisrael.com/israel-cyprus-greece-italy-said-to-agree-on-east-med-gas-pipeline-to-europe/
3. https://www.forbes.com/sites/arielcohen/2019/12/06/is-there-strength-behind-russia-and-chinas-new-power-of-siberia-pipeline/#640eff021faf
4. https://slpress.gr/ethnika/i-stratigiki-erntogan-kai-i-theoria-paignion/

(*) PhD Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης

Αναδημοσίευση από hellasjournal.com