Τα αποτελέσματα των διπλής κάλπης των βουλευτικών εκλογών του 2023 έφεραν νέα δεδομένα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Δεδομένα που σίγουρα πρέπει να αναλυθούν σε βάθος χρόνου. Ήδη έχουν γεννηθεί ερωτήματα, όπως για παράδειγμα: τι φταίει για την μεγάλη πτώση της αριστεράς; Ή πως προέκυψε η μεγάλη άνοδος της ακροδεξιάς;
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο ελληνικός λαός έστειλε τα μηνύματα του. Κάποια από αυτά μπορούν ήδη να αναγνωστούν, καθώς έχουν την μορφή του κατεπείγοντος, κατά την γνώμη μας.
Ήταν ήδη ξεκάθαρο από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, πως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμεί μια κυβέρνηση με όραμα και σχέδιο, η οποία θα σηματοδοτεί με τις πολιτικές της την σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευοίωνη προοπτική για ένα πολύ καλύτερο οικονομικό παρών και μέλλον. Ένα μέλλον όχι τόσο προσεχές, άλλα πιο άμεσο, μέσα στο οποίο θα δοθούν ουσιαστικές λύσεις στα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας.
Είναι επίσης ξεκάθαρο πως ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας καίγεται στην κυριολεξία από την πληθωριστική και ενεργειακή ακρίβεια και ζητάει με την ψήφο του από τα μέχρι πρότινος εξωκοινοβουλευτικα κόμματα που μπαίνουν στην βουλή να πιέσουν μαζί με τα ήδη υπάρχοντα κοινοβουλευτικά ως μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση την κυβέρνηση να βρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο τρόπο να “σβήσει” με τις πολιτικές που θα εφαρμόσει αυτά τα καυτά προβλήματα.
Κατά την άποψη μας, ο ελληνικός λαός στο σύνολο του ζητάει από το εγχώριο πολιτικό σύστημα την άσκηση ενός πακέτου πολιτικών που θα δώσουν μια νέα πνοή σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του.
Πολιτικές, που θα στηρίξουν στην πράξη το θεσμό της οικογένειας, θα καταπολεμήσουν στην ρίζα την ανεργία ή την αεργία, κάθε μορφή ακρίβειας και θα γεννήσουν νέες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Πολιτικές δηλαδή που σε βάθος 20ετίας και όχι 4ετίας θα αναχαιτίσουν νέα κύματα φυγής των νέων μας στο εξωτερικό, τον εφιάλτη της υπογεννητικότητας και τη διαρκή αρρυθμία της δημόσιας υγείας, της παιδείας και βεβαίως του ασφαλιστικού.
Τον τόνο σε όλα τα παραπάνω, κατά την γνώμη μας, θα δώσει η μεγάλη απόφαση για ριζική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας. Η μετατόπιση του παραγωγικού βάρους από τον τριτογενή και δευτερογενή στον πρωτογενή τομέα παραγωγής.
Αν αυτό συμβεί, ίσως θα μπορέσουμε να μιλήσουμε κάποια στιγμή με μεγαλύτερη ασφάλεια και για την ωρίμανση του πολιτικού συστήματος μας, που μέχρι πρότινος αρέσκονταν με συνέπεια και επιμονή στην διασπορά της τοξικότητας και του κοινωνικού διχασμού, προς όφελος της επικοινωνίας και σίγουρα όχι της κοινωνίας.
Κλείνοντας, όποιος πολιτικός αναλυτής επιθυμεί να αποκωδικοποιήσει την μεγάλη ήττα της αριστεράς σε αυτές τις εκλογές, καλό θα ήταν να μελετήσει για παράδειγμα τις πολιτικές που άσκησε ή που θέλησε να ασκήσει στην οικονομία, είτε ως κυβερνητικός, είτε ως αντιπολιτευτικός πόλος ειδικότερα στο κομμάτι των επενδύσεων.
Πλην της δαιμονοποίησης αυτών (των επενδύσεων) τίποτα άλλο. Επί της ουσίας καμία επαφή με την πραγματικότητα και με την προτεραιοποίηση των αληθινών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.
Ένα “case study”, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται αυτό το είδος των διεξοδικών αναλύσεων, προς αποφυγή από την αρχή μέχρι το τέλος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου