ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

“Secret Mysteries” (Alex McLeod, 2010)

Μυστήριο 1:  Α λα καρτ στρατηγική

Ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής, που πήγε για δεύτερη φορά στην Ιερισσό, διαφημίζει μανιωδώς την εξόρυξη του ζεόλιθου στον Έβρο, περιφερόμενος ανά την Ελλάδα (δείτε εδώ, εδώ και εδώ). Έλα όμως που είναι κατά της εξόρυξης χρυσού. Γιατί άραγε αυτή η επιλεκτική θεώρηση και δράση περί εξορύξεων; Και γιατί τέτοιος έρως ειδικά με τον ζεόλιθο; Μυστήριο.

Και εν πάσει περιπτώσει, ποιά είναι η θέση του στρατηγικού αναλυτή για τους ορυκτούς πόρους; Έχουν ή δεν έχουν στρατηγική σημασία τελικά; Για την ΕΕ σαφώς και έχουν (δείτε ενδεικτικά εδώ). 

Αλλά και για τη χώρα μας, ορυκτοί πόροι που της δίνουν διεθνές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, είναι επίσης στρατηγικής σημασίας. Για την ανάπτυξή της, που θα ισχυροποιήσει την οικονομία και θα θωρακίσει την πολιτική ανεξαρτησία. Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ για να το καταλάβεις. Τέτοιοι ορυκτοί πόροι είναι, πέρα από τους υδρογονάνθρακες που αρέσουν στον στρατηγικό αναλυτή, ο λιγνίτης, διάφορα βιομηχανικά ορυκτά, τα πολυμεταλλικά κοιτάσματα της Β. Ελλάδας, οι σπάνιες γαίες,… 

Μυστήριο 2: Το νερό του Νεοχωρίου είναι μια χαρά

Ο Δήμος Αριστοτέλη «άδειασε» τελείως την Υπηρεσία Υδάτων της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, που είχε βγάλει ακατάλληλα όλα τα νερά του Νεοχωρίου. Μάλιστα, κάποια κυρία της Υπηρεσίας που υπέγραψε ένα χαρτί που κυκλοφόρησε δεξιά-αριστερά, είχε βγάλει μόνη της και βαρυσήμαντο πόρισμα: Για όλα  φταίει η μεταλλευτική δραστηριότητα (που δεν έχει ξεκινήσει ακόμα).  Από πού τα σκαρφίστηκε όλα αυτά; Μυστήριο.  

Όπως είναι γνωστό και σύμφωνα με τις αναλύσεις του ΚΕΠΑΜΑΧ, το πόσιμο νερό του Νεοχωρίου δεν έχει κανένα πρόβλημα. Το αρσενικό βρίσκεται πολύ κάτω από τα νέα όρια της ΕΕ. Για το πώς ορίζονται τέτοια όρια σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αξίζει να γίνει πιο εκτενής αναφορά μια άλλη φορά. Απλά εδώ θα πούμε ότι η βάση είναι εργαστηριακά πειράματα (αναγκαστικά με ζώα φυσικά) και η εφαρμογή αυθαίρετων πιθανοτήτων, με βάση την «αρχή της προφύλαξης», που οδηγεί σε διαρκείς, εξωπραγματικές πολλές φορές, αναθεωρήσεις. 

Μυστήριο 3:  Οι υδατικές εμμονές του ομότιμου

Όλα αυτά με το νερό του Νεοχωρίου, δεν φάνηκαν να πτοούν τον γνωστό γεροντο-«οικολόγο», ομότιμο ΑΠΘ, που πετάχτηκε μια βόλτα κατά Σάπες μεριά, για να συνεισφέρει στην κατατρομοκράτηση των κατοίκων.

Στις Σάπες δεν είχε πάει ποτέ του, αλλά όπως είπε, με το που πήγε και «τα είδε» (ποιά άραγε; άλλο μυστήριο) τρόμαξε τάχατες με αυτά που είναι να γίνουν με το χρυσό στις Σάπες. Τι είναι να γίνει δηλαδή, θα διερωτηθεί κάποιος. Μα ΘΑ υποβαθμισθεί το νερό. Όπως έγινε στη Χαλκιδική (που δεν έγινε), από την εξόρυξη του χρυσού (που δεν ξεκίνησε) και τα πράγματα ΘΑ γίνουν χειρότερα, μας είπε. Ακαταμάχητα επιχειρήματα, ακατάσχετη τρομολαγνεία. 

Στη συνέχεια καταφέρθηκε κατά της…ύποπτης επαναχρησιμοποίησης του νερού που προβλέπει η μελέτη του έργου. Η επαναχρησιμοποίηση νερού γίνεται επειδή θα χρειασθεί πολύ νερό, είπε. Βέβαια, αν η μελέτη προέβλεπε απόρριψη του νερού που χρησιμοποιείται, τότε θα μας έλεγε ότι γίνεται κατασπατάλησή του και ρύπανση. Τώρα που προβλέπεται ανακύκλωση, πάλι είναι καταστροφική μας λέει. Γιατί άραγε; Μυστήριο.  

Την μελέτη του έργου την θεωρεί και αναξιόπιστη. Για φαντάσου…Δήθεν παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις και λάθη (ποιά;), τα οποία εάν τα έκαναν φοιτητές του στο πανεπιστήμιο, αυτός θα τους έκοβε. Ευτυχώς που βγήκε στη σύνταξη. Το πρόβλημα βέβαια με το χάλι στα Πανεπιστήμια, για το οποίο μέγα μέρος ευθύνης φέρουν και τέτοιοι πανεπιστημιακοί (ή καλύτερα πανεπιστήμονες), παραμένει. 

Τη σκυτάλη παρέλαβε στην προπαγανδιστική εκδήλωση, ο νεόκοπος «οικολόγος» δήμαρχος Κομοτηνής που θέλει και «βιώσιμη και αειφόρο» ανάπτυξη. Και τα δύο μαζί. Μάλιστα. Τα πάντα όλα. Στο ολοκαίνουργιο και πρωτοποριακό, αναπτυξιακό του μοντέλο, όλοι θα γίνουμε ψαράδες, τσοπάνηδες και γκαρσόνια. 

Ουδόλως βέβαια ανησυχεί ο δήμαρχος για την πλήρη αποβιομηχάνιση της περιοχής του, που είναι η αιτία της πανελλαδικής της πρωτιάς σε ανεργία και της κοινωνικής της υποβάθμισης. Άραγε, τόσα χρόνια δεν είχαν ψάρεμα, κτηνοτροφία και τουρισμό; Τι θα γίνει τώρα δηλαδή και αυτό το χρεοκοπημένο, εδώ και δεκαετίες μοντέλο ανάπτυξης, θα σώσει τον τόπο του ; Άλλο ένα μυστήριο.  

Υπάρχει και η γεωθερμία, μας λέει ο δήμαρχος. Εδώ όμως πιάστηκε αδιάβαστος. Οι Έλληνες οικολόγοι είναι κατά της αξιοποίησης της γεωθερμίας (πάντα για περιβαλλοντικούς λόγους), oμοίως είναι και εναντίον των ανεμογεννητριών, των φωτοβολταϊκών, των υδροηλεκτρικών και γενικώς εναντίον όλων των ΑΠΕ. Αλλά και κατά του λιγνίτη, του φυσικού αερίου και της πυρηνικής φυσικά. Το πώς θα παράγουμε ηλεκτρισμό στην Ελλάδα, είναι άλλο ένα μέγα μυστήριο. Μάλλον θα πρέπει να ξεχάσουμε τον ηλεκτρισμό και να γυρίσουμε πίσω στον 18ο αιώνα.

Μυστήριο 4: Γιατί πήρε τα χαλίκια παράνομα ο «οικολόγος» δήμαρχος Αλεξανδρούπολης

Υπό την ευρεία έννοια, στρατηγική αξία έχουν ακόμη και τα αδρανή. Γιατί; Διότι χωρίς τοπικά αδρανή δεν μπορεί να γίνει κανένα κατασκευαστικό έργο και καμιά οικοδόμηση, με κοινωνικά αποδεκτό κόστος. Για να έχουμε και μια αίσθηση των μεγεθών, για 1 χλμ. αυτοκινητόδρομου χρειάζονται 33.000 τόνοι ορυκτών. Έτσι, για την κατασκευή της Εγνατίας οδού θα απαιτήθηκαν πάνω από 20 εκ τόνοι ορυκτών, χωρίς να υπολογίσουμε γέφυρες και σήραγγες. 

Τη στρατηγική σημασία των αδρανών φαίνεται πως τη γνώριζε και ο έτερος Θρακιώτης «οικολόγος» δήμαρχος, της Αλεξανδρούπολης. Όπως ισχυρίζεται, όταν προέκυψε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (SOS Αλεξανδρούπολη δηλαδή…) το ‘ριξε στην παρανομία και άρχισε να παίρνει χαλίκια, χωρίς άδειες.

 Όμορφα, χαλαρά, λαθραία, στο τζάμπα, για το καλό του τόπου και του περιβάλλοντος. Όμως για κακή του τύχη, τον τσάκωσε η τσιμπίδα της Επιθεώρησης Μεταλλείων και της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και έφαγε και πρόστιμο. Αλλά, από πού κι ως πού οι δημότες θα πρέπει πληρώσουν το πρόστιμο των παρανομιών του αιρετού δημάρχου;  

Οι εκπλήξεις λοιπόν συνεχίζονται και προφανώς έπονται κι άλλες. Μετά τον λέκτορα ΑΠΘ-πρώην έμμισθο σύμβουλο χρυσοθήρων Θράκης και την Συριζοβουλευτίνα-πρώην περιβαλλοντική εργολήπτρια των χρυσοθήρων Χαλκιδικής, τώρα έχουμε και τον παράνομο λατόμο-«οικολόγο» δήμαρχο. Εξαιρετικά. Η συνέπεια λόγων και έργων σε όλο της το μεγαλείο !