Εάν κάτι αποτελεί παγκόσμιο κοινό τόπο κυρίως στον αναπτυγμένο κόσμο είναι πως δεν μπορείς να επιχειρήσεις για το παραμικρό, αν δεν έχεις πιστοποιημένη και αδειοδοτημένη μέριμνα για την φροντίδα και την προστασία του περιβάλλοντος.
Η φροντίδα του περιβάλλοντος αποτελεί πλέον ένα αξίωμα στο οποίο αναφέρονται με σεβασμό οι πάντες. Από τον πλέον παγκόσμιας εμβέλειας πολιτικό μέχρι και τον πιο ταπεινό εργαζόμενο σε μια μονάδα επεξεργασίας πετρελαιοειδών, για παράδειγμα.
Όλοι ανεξαιρέτως ομιλούν και για την αδήριτη ανάγκη της ενεργειακής μετάβασης. Στην εκκίνηση παραγωγής δηλαδή της αναγκαίας ενέργειας που κινεί, φωτίζει και θέτει σε λειτουργία γενικότερα, όσα απαραίτητα πλαισιώνουν την ζωή ενός σύγχρονου ανθρώπου, δίχως να παράγονται ρύποι που μέχρι χθες προκαλούσαν επιβάρυνση στην ατμόσφαιρα.
Χρόνος επίτευξης γι’ αυτό το μεγαλεπήβολο εγχείρημα όπου ο αέρας που θα αναπνέουμε θα πρέπει να είναι χωρίς ανθρωπογενές διοξείδιο του άνθρακα, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί είναι το αργότερο μέσα στην δεκαετία 2050 - 2060.
Το τεράστιο ζήτημα που εγείρει αυτή η «πράσινη συμφωνία» όπως έχει ονομαστεί είναι πόσες χώρες και κοινωνίες αντίστοιχα θα καταφέρουν να πιάσουν τον στόχο της περιβαλλοντικής ουδετερότητας και μέσα από ποιες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που θα επιλεγούν και θα ακολουθηθούν.
Στην Ευρώπη κράτη με ισχυρή βιομηχανική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, η Γαλλία και η Νορβηγία που πρόσφατα είχε και εκλογική αναμέτρηση με διακύβευμα την συνέχιση ή μη των εξορύξεων πετρελαίου φαίνεται να καταλήγουν σε μια μεταβατική περίοδο σταδιακής απεξάρτησης από τον λιγνίτη, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο εξαντλώντας όλα τα χρονικά περιθώρια που απομένουν μέχρι την έναρξη της νέας κλιματικής εποχής σε 40 χρόνια το πολύ από σήμερα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνησης της χώρας μας επέλεξε να τρέξει με ρυθμούς κατοστάρη αθλητή του στίβου την μεταβατική περίοδο. Στόχος είναι το 2028 να μην λειτουργεί κανένα φουγάρο λιγνιτωρυχείου και σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη.
Το εγχείρημα απαιτεί πάρα πολλά χρήματα. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στην καταβολή ποσού 5 Δις Ευρώ, τα οποία θα πέσουν μόνο στην τοπική οικονομία της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης στην Πελοπόννησο, που έχουν την εξάρτηση του λιγνίτη, έτσι ώστε να στραφούν σε νέους δρόμους και τρόπους παραγωγής ενέργειας και πλούτου.
Ανάλογα ποσά είναι βέβαιο πως θα πέσουν και στην υπόλοιπη επικράτεια στο πλαίσιο εναρμόνισης και αφομοίωσης της νέας ενεργειακής πραγματικότητας με ηλεκτροκίνηση και εγκατάσταση ΑΠΕ.
Το σίγουρο είναι πως τα χρήματα από ΕΣΠΑ και Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα δίνονται εφόρου ζωής. Επίσης είναι σίγουρο πως ο τουρισμός από μόνος του ως η κατ’ ευφημισμό βαριά βιομηχανία μας δεν γίνεται να είναι ο βασικός αιμοδότης της ευάλωτης από κάθε άποψη οικονομίας μας.
Η πανδημία αποκάλυψε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τις αδυναμίες αυτής της κεντρικής επιλογής που έκαναν οι κυβερνήσεις της χώρας μας τα τελευταία 40 χρόνια για την ανάπτυξη της.
Εντός της χρονικής περιόδου που διανύουμε σχεδιάζεται ο μετασχηματισμός του οικονομικού μοντέλου μας με άξονες την βιώσιμη ανάπτυξη και την κυκλική οικονομία.
Γενική παραδοχή των ανθρώπων του επιχειρείν και της αγοράς είναι η αύξηση της επίδρασης της βιομηχανίας στην διαμόρφωση του ΑΕΠ, πολύ παραπάνω από το 10% που βρίσκεται σήμερα. Κάθε μονάδα αύξησης στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μεταφράζεται σε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας καλά αμειβόμενες που καλλιεργούν το έδαφος για καινούριες θέσεις απασχόλησης.
Δεν γίνεται μεσούσης της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης που οδηγεί σε συνθήκες τεχνητής νοημοσύνης και αυτοματισμών, στην Ελλάδα η πλειονότητα των επενδυμένων κεφαλαίων να κατευθύνεται στην «φύτευση» δωματίων βραχείας παραμονής, την κατασκευή χώρων αναψυχής σε αιγιαλούς και την περιφορά λουκουμάδων επάνω σε τάβλες προς πώληση.
Επίσης, δεν γίνεται η χώρα που διαθέτει σε αφθονία στο υπέδαφος της, τις Κρίσιμές Ύλες που απαιτούνται για την ενεργειακή μετάβαση όπως χαλκό, άργυρο, ψευδάργυρο, νικέλιο και μόλυβδο να μην τις αξιοποιεί και να μην αποτελούν αυτές τον κράχτη για την προσέλκυση για παράδειγμα ξένων αυτοκινητοβιομηχανών και εταιρειών κατασκευής χώρων αποθήκευσης ενέργειας, για να οικοδομήσουν στην Ελλάδα τις νέες υπερσύγχρονες βιομηχανικές μονάδες τους.
Την περίφημη φράση: «Σκέψου παγκόσμια, Δράσε τοπικά», οφείλουμε να την εμπεδώσουμε το ταχύτερο δυνατό με όρους πρωτογενούς και αειφόρουπαραγωγικής διαδικασίας.
Τα διλήμματα, οι κινδυνολογίες και τα επαναλαμβανόμενα λάθη δεν παράγουν πλούτο και συνθήκες κοινωνικής ευημερίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου