Το βράδυ της 9ης Ιουνίου και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των αποτελεσμάτων και των ευρημάτων των ευρωεκλογών, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της “Metron Analysis” Στράτος Φαναράς, μιλώντας στην εκλογική εκπομπή του Mega και ερμηνεύοντας, κατά τη γνώμη του, το μεγάλο ποσοστό αποχής, που άγγιξε το 60%, έκανε λόγο για έλλειψη διακυβεύματος από την πλευρά του εκλογικού σώματος, καθώς δεν ψήφιζε για κυβέρνηση, εκπροσώπους κοινοβουλίου, περιφερειάρχη, δήμαρχο και λοιπούς εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Είχε δίκιο ο κ. Φαναράς! Ας μας επιτραπεί όμως να διατυπώσουμε, κάποια ερωτήματα και απορίες μας. Όχι προς εκείνον, αλλά προς όλες αυτές και αυτούς που απείχαν για ακόμη μια φορά από τα πολύ σοβαρά ζητήματα της Ευρώπης και της Ελλάδας, πριν καταγραφεί ΚΑΙ η αποχή του εκλογικού σώματος.
Μπήκε λοιπόν στην προεκλογική διαδικασία κάποιος πολιτικός φορέας, δια των θεσμικών εκπροσώπων του να απευθυνθεί στην κοινή γνώμη και να εξηγήσει με σαφήνεια, πόσο και γιατί ήταν κρίσιμες αυτές οι ευρωεκλογές και πως είχαν την ίδια, αν όχι, και μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα από τις εθνικές εκλογές του 2023, καθώς θα καθόριζαν τις κοινές πολιτικές κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής κοινότητας της επόμενης 5ετίας;
Ποιοι πολιτικοί για παράδειγμα μπήκαν στην διαδικασία προεκλογικά να εξηγήσουν με υπομονή και επιμονή, σε δημόσιες παρεμβάσεις τους, πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρώπης είναι η μεγάλη έλλειψη παραγωγής και εμπορίας πρώτων υλών με αποτέλεσμα να υπάρχει ανυπέρβλητο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των βιομηχανιών της και κατ’ επέκταση επιβίωσης σε σχέση με τους ανταγωνιστές της σε Ασία και ΗΠΑ;
Άκουσαν από κάποιο, ή κάποια υποψήφιο/α οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ψηφοφόροι, πως η ψήφο στις ευρωεκλογές θα δρομολογήσει και πολύ σοβαρές εξελίξεις στο πολύπαθο ενεργειακό ζήτημα, καθώς θεωρείται βέβαιο από οικονομικούς και πολιτικούς αναλυτές, πως οδεύουμε ολοταχώς προς τη δημιουργία μιας ενεργειακής ένωσης, με τις μισές χώρες να τάσσονται υπέρ της χρήσης πυρηνικής ενέργειας και τις άλλες μισές μεταξύ αυτών και την Ελλάδα να τάσσονται υπέρ της χρήσης ενέργειας από τις ΑΠΕ.
Δυστυχώς, σε ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση ειπώθηκαν προεκλογικά, πράγματα που πόρρω απείχαν από την σκληρή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, μιλούσαμε για ακρίβεια, για πληθωρισμό, για συνεχή φυγή νέων στο εξωτερικό, για υπογεννητικότητα, για έλλειψη ασφάλειας και όλες οι συζητήσεις πήγαιναν πάντα στο σύμπτωμα και όχι στην αιτία πρόκλησης αυτών των φαινομένων.
Μια από τις βασικότατες αιτίες; Η απουσία παραγωγικού ιστού που σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικών δράσεων προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης και της ενδυνάμωσης αυτού του ιστού έχουν φέρει την Ελλάδα στη θέση του ουραγού θεατή οποιοδήποτε εξελίξεων.
Εάν είχε προηγηθεί η ολοκληρωμένη παράθεση αυτών των τόσο σημαντικών παραμέτρων στο δημόσιο διάλογο, είτε από εκπροσώπους κομμάτων, είτε από υποψήφιους ευρωβουλευτές, τότε ο κάθε ψηφοφόρος θα μπορούσε να σχηματίσει καθαρότερη εικόνα και άποψη για τα μείζονα διακυβεύματα αυτής της αναμέτρησης, θέτοντας και τις ανάλογες ερωτήσεις προς το πολιτικό προσωπικό, για να πάρει τις απαντήσεις εκείνες που θα τον οδηγούσαν εκ του ασφαλούς στην κάλπη.
Παράδειγμα ερώτησης που θα μπορούσε να τεθεί σε υποψήφιο ευρωβουλευτή/τρια, αν είχε βεβαίως προηγηθεί η δέουσα ενημέρωση για τα μείζονα αυτής της ευρωκάλπης της 9ης Ιουνίου:
“Με βάση τις οδηγίες που θέτει η ευρωπαϊκή κοινότητα μέσω του κανονισμού 2024/1252 σε πόσο χρονικό διάστημα θα δίνονται οι σχετικές άδειες για έργα στρατηγικής σημασίας; Δηλαδή για την κατασκευή και λειτουργία μεταλλείου, ορυχείου η ενός εργοστασίου επεξεργασίας και μεταποίησης πρώτων υλών;”
Προς ενημέρωση των αναγνωστριών μας, αν και έχουν προηγηθεί σχετικές αναρτήσεις στο blog μας, ο χρόνος αδειοδότησης που προβλέπει ο κανονισμός είναι 27 μήνες το ανώτατο με έναρξη εφαρμογής του από τις 24 Μαΐου του 2025.
Δοθείσης ευκαιρίας να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο ένα στοιχείο που μας έκανε εξαιρετική εντύπωση και αφορά την πρόσφατη είδηση βάση της οποίας στη Νορβηγία γίνεται λόγος για την ανακάλυψη του μεγαλύτερου κοιτάσματος σπάνιων γαιών στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Ξέρετε σε πόσο χρονικό διάστημα υπολογίζουν οι Νορβηγοί την επίσημη λειτουργία του; Μέσα σε 6 χρόνια!!! Για το 2030 υπολογίζεται η λειτουργία του, όταν στη χώρα μας το 5ο σε σπουδαιότητα μεταλλείο χαλκού – χρυσού στον κόσμο και αναφερόμαστε στο Μεταλλείο των Σκουριών χρειάζεται συνολικά 16 χρόνια για να ξεκινήσει την εμπορική λειτουργία του στα τέλη του 2025.
Συμπερασματικά. Δεν είναι μόνο στραβός ο γιαλός. Είμαστε και όλοι εμείς (πολιτικοί και πολίτες) που στραβά αρμενίζουμε. Οι αιτίες είναι συγκεκριμένες. Αν δεν αναγνωριστούν άμεσα και βάση αυτών να δουλέψουμε πάνω στην επίλυση τους, τότε είμαστε καταδικασμένοι να συζητούμε πάντα για την αναδιανομή επιδομάτων φτώχειας και όχι πλούτου, με ότι αυτό συνοδεύεται σε ακραίο και αντιδημοκρατικό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου